Τα στοιχεία που αποδίδουν αριθμητικά το ποσοστό του πληθυσμού της κοινότητας με ακρίβεια, δυστυχώς είναι ελλιπή, αφού πολλά από αυτά απωλέσθησαν, άλλα υπέστησαν ανεπανόρθωτη φθορά και όσοι θα μπορούσαν να μας δώσουν μια γενική, έστω προφορική εικόνα απεβίωσαν. Ωστόσο παραθέτουμε πιο κάτω μερικά στοιχεία για τον αριθμό των κατοίκων όπως αυτά προκύπτουν από τα βιβλία «γεννήσεων και βαπτίσεων» της Εκκλησίας.

Γεννήσεις- βαπτίσεις (από τον Αύγουστο του 1929 και μετά)

Συνεπώς παρατηρούμε ότι, με εξαίρεση μια αισθητή άνοδο στις δεκαετίες του 1980, και κυρίως του 1990, ήδη από το 1930 έχουμε υπογονιμότητα, η οποία σε συνάρτηση με την εγκατάλειψη της περιοχής, λόγω ανεύρεσης εργασίας,  -ειδικότερα μετά την εισβολή, αφού πολλοί κάτοικοι εργάζονταν στο Ξερό, στη Μόρφου, στη Λεύκα, περιοχές δηλαδή που τώρα είναι κατεχόμενες- λόγω των μακρινών αποστάσεων και του κακού οδικού δικτύου, λόγω της επιλογής καλύτερα οργανωμένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που θα προσφέρουν ευκαιρίες ανέλιξης στα παιδιά τους κτλ, διαγράφει την ακόλουθη σταδιακή μείωση του πληθυσμού, όπως κατέγραψε το τμήμα στατιστικής του Υπουργείου Εξωτερικών:

Με την πιο πάνω απογραφή παρατηρείται μια ελαφρά πληθυσμιακή συρρίκνωση κατά 27 άτομα σε διάστημα 9 ετών. Σήμερα οι κάτοικοι της κοινότητας Οίκου φτάνουν τους 200, ενώ από 126 συνολικά οικίες που υφίστανται στο χωριό, οι μισές σχεδόν (59), παραμένουν ακατοίκητες ή λειτουργούν ως εξοχικές κατοικίες των ιδιοκτητών τους.

Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να παραλείψουμε το γεγονός ότι, αν και μικρή σε έκταση και πληθυσμό η κοινότητα Οίκου αποτελεί την καλύτερη ίσως πληθυσμιακά από τις κοινότητες της κοιλάδας Μαραθάσας, αφού οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους, αντίθετα, από άλλα χωριά, είναι νέοι (0 έως 60 ετών).

Πηγή:
Μελέτη κατοίκου του Οίκου, Ειρήνης Χαραλάμπους